Κινητοποίηση στον Ωρωπό για το έγκλημα στα Τέμπη

Κινητοποίηση στον Ωρωπό για το έγκλημα στα Τέμπη

Με μεγάλη συμμετοχή η κινητοποίηση στις 5-3-2023 στο λιμάνι του Ωρωπού, για το έγκλημα στα Τέμπη.

Καλούσαν οι εξής φορείς:

– Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων 1ου και 2ου Δημοτικού Σχολείου Ωρωπού και Ν. Παλατίων, Γυμνασίου Ωρωπού, Λυκείου Ωρωπού, Γυμνασίου Χαλκουτσίου,

– Πολιτιστικός Σύλλογος Σκάλας ωρωπού

– Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Παλατίων

– Πολιτιστικός & Εξωραϊστικός Σύλλογος Νέας Πολιτείας

– Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Κρητών Ωρωπού “Η Κρήτη”

– Η Ομάδα Γυναικών Ωρωπού (μέλος ΟΓΕ)

– Το σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ – ΕΦΚΑ Δήμου Ωρωπού

– Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων Ωρωπού

– Ελληνική Εταιρεία Προληπτικής Ιατρικής

– Επιτροπή Αγώνα Ωρωπού.

Στην κινητοποίηση χαιρέτισαν, μεταξύ άλλων, ο Θοδωρής Βαλαβάνης μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων Ωρωπού και ο Νίκος Φακιρίδης εκ μέρους του  σωματείου Συνταξιούχων ΙΚΑ – ΕΦΚΑ Δήμου Ωρωπού (ομιλίες στα συνημμένα).

Στις φωτογραφίες: άποψη της κινητοποίησης, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προληπτικής Ιατρικής Ανδρέας Καλλιακμάνης, ο Βαλαβάνης και η Αθανασία Τσατσαλίδου που μίλησε εκ μέρους της Ομάδας Γυναικών.

Ομιλία Βαλαβάνη

Φίλες και φίλοι,

Είναι ενθαρρυντικό το ότι ήμαστε όλοι εδώ. Η απογοήτευση έγκειται στο γεγονός πως η συνάντηση αυτή πραγματοποιείται κάτω από τη σκιά ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Το πιο απογοητευτικό είναι πως κι αυτό το έγκλημα θα ξεχαστεί, μέχρι να ‘ρθει η μέρα εκείνη που θα ξαναβγούμε στο δρόμο με αφορμή κάποια άλλη, άδικη, απεχθή εκατόμβη νεκρών.

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν έγινε λόγω της κακιάς στιγμής ή του ανθρωπίνου λάθους, που όντως υπήρξε. Αλλά ξέρετε, λένε πως το «ανθρώπινο λάθος» εμφανίζεται εκεί που οι υποδομές είναι σμπαράλια. Αυτό που έγινε στα Τέμπη είναι ένα κυριολεκτικά προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Ένα έγκλημα απόρροια της πολιτικής «απελευθέρωσης» των συγκοινωνιών, μία από τις βασικές πλευρές της οποίας είναι ο κατακερματισμός του σιδηρόδρομου, προκειμένου οι επιχειρηματικοί όμιλοι να εκμεταλλεύονται τα «κομμάτια» που φέρνουν κέρδος. Έτσι γινόταν πάντα και παντού. Αυτή είναι η πρακτική των κυβερνήσεων όταν έχουν σκοπό να ξεπουλήσουν τη περιουσία του λαού. Την απαξιώνουν, τη συρρικνώνουν, τη τεμαχίζουν και τη βγάζουν στο σφυρί. Τότε εμφανίζονται οι ξένοι ή οι ντόπιοι ευεργέτες κι επενδύουν με στόχο το κέρδος. Μα όσο και να ανατρέξουμε στα βάθη της ιστορίας, θα βρούμε πως το κέρδος των λίγων ουδέποτε είχε σχέση με την ευημερία του λαού, με τη καλυτέρευση του βιοτικού του επιπέδου και την ασφάλειά του. Από τη Λαυρεωτική μέχρι την Hellenic Train, η ιστορία δείχνει πως τα κέρδη πατούν πάντα πάνω σε εξαθλιωμένους λαούς και σε μνήματα. Από τη Ρικομέξ του 99, μέχρι το σαπάκι του Εξπρές Σαμίνα και την εγκληματική αδιαφορία της Hellenic Train, η ιστορία μας διδάσκει πως στον λυσσαλέο κυνήγι του κέρδους, η αστική τάξη λογαριάζει σαν κόστος την ασφάλεια και τέλος τη ζωή του λαού.

Το ερώτημα λοιπόν «τι έφταιξε», που επανέρχεται μετά από κάθε τραγωδία, όπως στη Μάντρα, στο Μάτι, στην Εύβοια, παλιότερα στον μεγάλο σεισμό της Αθήνας και τώρα στα Τέμπη, έχει ήδη απαντηθεί και δεν είναι η «απουσία» του κράτους, όπως λέγεται με ευκολία. Είναι κυρίως η «παρουσία» ενός κράτους εχθρικού για τις ανάγκες του λαού. Ενός κράτους που είτε διαχειρίζεται το ίδιο τις εταιρείες (όπως τον ΟΣΕ) είτε τις παραχωρεί σε ιδιώτες, όπως έκανε με τη «Hellenic Train», το κάνει με κριτήριο την εξασφάλιση της κερδοφορίας, τον περιορισμό του «κόστους», το φόρτωμα των σπασμένων στον λαό, το μοίρασμα της «πίτας» στους επιχειρηματικούς ομίλους. Το κράτος και οι κυβερνήσεις του, που αυτές τις δεκαετίες υλοποίησαν την πολιτική της «απελευθέρωσης» των μεταφορών, σύμφωνα πάντα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Το πόσο προσοδοφόρα ήταν αυτή η «απελευθέρωση» των μεταφορών σίγουρα θα το έχετε μάθει όλοι. Τις μέρες αυτές έχουν ακουστεί πολλά. Θα αναφέρω λίγα μόνο σχετικά. Το Ελληνικό δημόσιο έβαλε στα ταμεία του 45 εκατ. Ευρώ, την ίδια στιγμή που: 1) επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο την εταιρεία για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια, 2) τον Ιούλιο του 2022 επικυρώθηκε στη Βουλή σύμβαση με την οποία η σιδηροδρομική εταιρεία θα επιδοτείται με 750 εκατομμύρια ευρώ για να εκτελεί δρομολόγια στις δήθεν «άγονες γραμμές», πχ Αθήνας – Θεσσαλονίκης, 3) με Υπουργική απόφαση του Δεκεμβρίου του 2019 εξαιρεί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το να αποζημιώνει χρηματικά επιβάτες όταν παραβιάζονται βασικά δικαιώματά τους…

Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ούτε βέβαια και τα ατυχήματα.

Τον Ιούλιο του 2022 δύο αμαξοστοιχίες (60 και 62) της Hellenic Train ακινητοποιήθηκαν λόγω διακοπής ρεύματος στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Τότε οι επιβάτες κατήγγειλαν ότι βρίσκονταν εγκλωβισμένοι με κλειδωμένα παράθυρα και πόρτες για ώρες.

Τον περασμένο Μάιο η αμαξοστοιχία 61, που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Αθήνα, εμφάνισε βλάβη.

Στα χιόνια του Ιανουαρίου του 2022, 800 άνθρωποι εγκλωβίστηκαν σε δύο αμαξοστοιχίες της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Οινόη και κοντά στη Λιβαδειά. Τότε οι επιβάτες κατήγγειλαν ότι τους είπαν να χτυπήσουν τις πόρτες στα γύρω σπίτια για τροφή και νερό.

Κι αυτή η λίστα είναι ατελείωτη.

Το κράτος, οι κυβερνήσεις τα γνώριζαν όλα. Πως; Μα από καταγγελίες, εξώδικα και αγωνιστικές παρεμβάσεις των εργαζομένων και σωματείων τους για την κατάσταση στον σιδηρόδρομο, για συγκεκριμένα προβλήματα και ελλείψεις στην ασφάλεια που «το φώναζαν» ότι δεν θα αργήσει να συμβεί ένα τραγικό γεγονός σαν αυτό των Τεμπών, συνθήκες που δεν αφήνουν πια περιθώρια για κροκοδείλια δάκρυα. Προειδοποιήσεις που εγκαίρως χτυπούσαν καμπανάκι, το οποίο από πολιτική επιλογή οι κάθε φορά κυβερνήσεις και οι διοικήσεις του ΟΣΕ αγνοούσαν, αφού ζυγισμένοι – στοιχισμένοι με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» απέρριπταν οτιδήποτε παραβίαζε τον «χρυσό κανόνα» του «κόστους – οφέλους». Αντίθετα, όταν οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν αγωνιστικά μέτρα για τις υποδομές και την ασφάλεια στις μεταφορές, όταν απεργούσαν με τέτοιες διεκδικήσεις, εισέπρατταν τη συκοφάντηση και την καταστολή.

Ξέρετε ποια είναι αυτά τα σωματεία; Είναι εκείνα που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος όλων εκείνων των ταξικών σωματείων, σε όλους τους κλάδους, που έχοντας σαν μέλημα την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, την ασφάλεια του λαού, τη μόρφωση των παιδιών μας (αν μιλάμε για τη παιδεία), την υγεία του λαού (αν μιλάμε για τους υγειονομικούς) δεν διστάζουν να κηρύξουν απεργία για τα δίκαια αιτήματά τους, να βάλουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα και να λοιδορηθούν από τους θεσμούς ενός ξεπουλημένου συστήματος. Ποιοι είναι αυτοί οι θεσμοί;

Φίλες και φίλοι, η δικαιοσύνη στη χώρα μας ξέρουμε όλοι πως είναι αργή και δυσκίνητη. Χρειάζεται χρόνια για να πάρει αποφάσεις και περίπου ένα χρόνο για να τις καθαρογράψει. Δεν είναι όμως τυχαίο πως η απόφαση που δίνει το ελεύθερο στα funds να παίρνουν τη πρώτη κατοικία του λαού βγήκε σε έξι μέρες και καθαρογράφτηκε σε άλλες τόσες. Δεν είναι τυχαίο πως χρειάζεται μόνο λίγες ώρες για να βγάλει ΟΛΕΣ τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές.  

Οι εργαζόμενοι στο Αττικό μετρό που καταγγέλλουν καιρό τώρα πως υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σταθμαρχών, ότι περνάνε «με κόκκινο τα φανάρια προς αεροδρόμιο», έχοντας παράλληλα προειδοποιήσει πολλές φορές για την υποστελέχωση, καθώς και για την εργασία εργαζομένων χωρίς ανάπαυση, χωρίς άδειες ξεκούρασης κι άλλα πολλά, για την απεργιακή τους κινητοποίηση των τελευταίων ημερών, για να μην ζήσουμε άλλα Τέμπη μέσα στην Αθήνα, οδηγούνται στα δικαστήρια. Και θα ζήσουμε κι άλλα πολλά φίλες και φίλοι.

Το σωματείο των εργαζομένων Τραμ Αττικής υπογραμμίζουν πως «η τηλεματική δεν λειτουργεί, δεν συνεργάζονται οι συρμοί με τα φανάρια. Το κέντρο ελέγχου δεν ξέρει που βρίσκονται οι συρμοί». Συμπληρώνουν πως, «οι οδηγοί λειτουργούν χειροκίνητα, εκεί που δεν υπάρχει φανάρι, οι επιβάτες πηδούν από το όχημα και οι κατευθύνσεις, τα ‘ψαλίδια’, αλλάζουν ανά πάσα στιγμή» κι άλλα πολλά.

Οι εργαζόμενοι στα ΚΤΕΛ ουρλιάζουν για απαρχαιωμένα, ξαναβαμμένα οχήματα και εξαντλητικά ωράρια…

Η Ένωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδος φωνάζει για τις ελλείψεις σε προσωπικό και σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή στον χώρο των μεταφορών, σημειώνοντας πως αυτές μπορούν να αποβούν καταστροφικές…

Οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ πριν κάποια χρόνια, φώναζαν για τα εξαντλητικά ωράρια και τις συνθήκες εργασίας με τις οποίες πραγματοποιούνταν οι συντηρήσεις-ανακαινίσεις των εγκαταστάσεων της εταιρείας. Οι φωνές τους γίναν κλάμα όταν με την έκρηξη που σημειώθηκε χάθηκαν έξι συνάδελφοί τους.

Οι ναυτικοί μας φωνάζουν για τη κατάσταση των πλοίων, τις ελλιπής συνθήκες ασφάλειας, την καταστρατήγηση των κανόνων ασφαλείας, την υπερφόρτωση των πλοίων για όλο και μεγαλύτερο κέρδος… Θυμηθείτε το «Norman Atlantic».

Αυτός είναι ο «χρυσός κανόνας» του «κόστους – οφέλους». Είναι η ίδια η ζωή που μας διδάσκει, αυτό που ανέφερα πριν, πως στον λυσσαλέο κυνήγι του κέρδους, η αστική τάξη και το κράτος που λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, λογαριάζει σαν κόστος την ασφάλεια και τέλος τη ζωή του λαού.

Τελειώνοντας φίλες και φίλοι, καθόμαστε άφωνοι κι άπραγοι στο καναπέ μας όταν βίαια μας φτωχοποιούν. Μένουμε άφωνοι κι άπραγοι όταν τους βλέπουμε να ξεπουλούν τους δρόμους, τα λιμάνια, αεροδρόμια, το νερό μας… Δεν βγάζουμε άχνα όταν καιγόμαστε σε κάθε πυρκαγιά, όταν πνιγόμαστε σε κάθε βροχή, όταν παγώνουμε σε κάθε χιονιά… Κοιτάμε αποσβολωμένοι όταν το πιάτο στο τραπέζι συνεχώς συρρικνώνεται από την ακρίβεια. Μας έχουν φτάσει στο σημείο να δίνουμε με ενοχές το ποτήρι το νερό στο παιδί μας για να πιεί, ξέροντας πως ο Ασωπός είναι μολυσμένος κι έχει μολύνει τον υδάτινο ορίζοντα. Θα κάτσουμε άπραγοι και τώρα που ξέρουμε πως η αδιαφορία τους σκοτώνει τα παιδιά μας; Αύριο κιόλας πρέπει να γραφτούμε στα ταξικά σωματεία του κλάδου μας και να ενώσουμε τις φωνές μας μαζί τους, να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο και πιο ασφαλές αύριο για μας και τα παιδιά μας.

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΟΥΣ.

ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ

ΚΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Ομιλία Φακιρίδη

Αγαπητοί συμπολίτες

Είμαστε σήμερα εδώ για τις οικογένειες και τους οικείους όλων όσοι έχασαν τη ζωή τους, για τους τραυματίες και όλους τους επιβάτες που παλεύουν να σταθούν όρθιοι και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Για τις μανάδες που άδικα περίμεναν το παιδί τους να απαντήσει στο μήνυμα “στείλε όταν φτάσεις”. Δεν έφτασε ποτέ, αλλά εμείς “θα πάρουμε εκδίκηση για σένανε μικρέ”,

Τώρα δεν είναι η ώρα της σιωπής, είναι η ώρα της φωνής και του αγώνα. “Στο έγκλημα αυτό καμία ανοχή, όλων των νεκρών να γίνουμε φωνή”. Τους το χρωστάμε.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, φίλες και φίλοι, δεν ήταν ούτε ατύχημα ούτε “η κακιά στιγμή”, ούτε μόνο “ανθρώπινο λάθος”. Ήταν έγκλημα προδιαγεγραμμένο Γι’ αυτό υπάρχουν τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, για να μην εξαρτώνται οι ανθρώπινες ζωές από “ανθρώπινα λάθη”. Αλλά αυτά τα συστήματα δεν μπήκαν ποτέ σε λειτουργία και από καμία κυβέρνηση, από καμία εταιρεία, γιατί “αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές”.

Για όλες τις ελλείψεις και τις παραλείψεις υπήρχαν προειδοποιήσεις από εργαζόμενους από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ καιρό πριν …

Μικρά παιδιά αναρωτιούνται “πώς είναι δυνατόν να ξέρω πού βρίσκεται η πίτσα που παραγγέλνω και να μην ξέρουν πού βρίσκονταν δύο τρένα”. Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Το 2023 να μην έχουν τα τρένα GPS, οι μηχανοδηγοί να πηγαίνουν στα τυφλά. Αυτοί που τρέξανε να κάνουν τους πλειστηριασμούς ηλεκτρονικούς, άφησαν τους σιδηροδρόμους χειροκίνητους! Και έχουν το θράσος να μιλάνε για “ψηφιακή μετάβαση”..

Όλες οι κυβερνήσεις έκαναν τους Κινέζους ή καλύτερα τους Ιταλούς, γιατί στους Ιταλούς ξεπούλησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το 2017, ακολουθώντας την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση της αγοράς των μεταφορών, ξεπούλημα που ολοκληρώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση της Ν. Δ.

Θα το πούμε απλά και καθαρά. Δεν φταίει η νοοτροπία του Έλληνα , ούτε οι χρόνιες παθογένειες του κράτους

Όχι, δεν φταίνε οι νεκροί ούτε οι ζωντανοί. Οι ένοχοι είναι γνωστοί: Το κράτος, όλες οι κυβερνήσεις και η εταιρεία που για τα κέρδη δεν λογαριάζουν τις ζωές μας.

Μας κοροϊδεύουν αυτοί που λένε “να γίνουμε Ευρώπη, στην υπόλοιπη ΕΕ δεν γίνονται αυτά”, ενώ γνωρίζουν πως η πολιτική της απελευθέρωσης της ΕΕ δολοφονεί και στη Γερμανία και στη Βρετανία, στην Ιταλία, στην Ουγγαρία, στην Ισπανία, παντού. Στην ΕΕ μόνο το 2021 καταγράφηκαν 1.389 σημαντικά σιδηροδρομικά ατυχήματα, με συνολικά 638 νεκρούς και 513 τραυματίες, και τα 97 από αυτά αφορούσαν συγκρούσεις τρένων…

Μας εξοργίζουν αυτοί που λένε πως “μάθαμε από τα λάθη μας και η τραγωδία δεν θα επαναληφθεί”. Τα ίδια, δηλαδή, που έλεγαν και στο Μάτι, στη Μάνδρα, στην Εύβοια, στην πανδημία.                                                            Και την ίδια ώρα η πολιτική όσων κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια , πολιτική που μετράει τα πάντα με το κέρδος των αφεντικών, με τη μεζούρα των ματωμένων πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό, με τις λεγόμενες “αντοχές της οικονομίας”, που αντέχει όμως  14 δισ. επιδοτήσεις στο κεφάλαιο, πολιτική που επιδοτεί με σχεδόν 750 εκατομμύρια το ιταλικό μονοπώλιο, αλλά δεν μπορεί εδώ και 25 χρόνια να εγκαταστήσει συστήματα ασφαλείας στα τρένα. Δεν διορίζει γιατρούς και νοσηλευτές, βλέπε Κ. Υ Καπανδριτίου, δεν παίρνει μέτρα αντισεισμικής προστασίας, όταν τα περισσότερα σχολεία για παράδειγμα του Δήμου μας στεγάζονται σε παλιά κτίρια που δεν έχουν ποτέ ελεγχθεί, δεν παίρνει μέτρα αντιπυρικής προστασίας,, από τύχη γλύτωσε το δάσος του Ωρωπού, και αντιπλημμυρικής προστασίας. Που δεν δίνει αξιοπρεπείς συντάξεις, δεν δίνει πίσω τα κλεμμένα από τους συνταξιούχους.

Η Ιστορία , φίλες και φίλοι, κατέγραψε το έγκλημα. Τώρα θα καταγράψει τη στάση και τη δράση του καθένα μας για να μην επαναληφθεί.

Το “πάμε κι όπου βγει”, με τον πιο τραγικό τρόπο, για ακόμα μια φορά, επιβεβαιώθηκε πού οδηγεί. Τώρα πρέπει να πάμε αλλιώς.

Φωνάζουμε λοιπόν και καταδικάζουμε την πολιτική που φροντίζει τα κέρδη των λίγων και γι’ αυτό αφήνει απροστάτευτους τους πολλούς.

Φωνάζουμε για τα κέρδη τους, που είναι οι ζωές μας!

Φωνάζουμε και απαιτούμε «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο» – και αυτό σημαίνει να αποδοθούν ευθύνες σ’ αυτήν την πολιτική, σ’ αυτό το κράτος, σ’ αυτό το σύστημα, που για τον νόμο του κέρδους απειλεί όχι μόνο την επιβίωσή μας (εισόδημα, δικαιώματα, μισθοί κ.λπ.) αλλά και την ίδια μας τη ζωή.

Και τις ευθύνες αυτές μπορεί να τις αποδώσει μόνο ο λαός, με τη δράση του και την πολιτική του στάση.

Φωνάζουμε και παλεύουμε για ασφαλείς, φτηνές και σύγχρονες μεταφορές, με σταθερή και μόνιμη δουλειά για τους εργαζόμενους, αξιοπρεπείς αμοιβές και συνθήκες ασφαλείας.

Φωνάζουμε και καταδικάζουμε τις ευθύνες της ΕΕ και όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, των μηχανοδηγών δηλαδή στο τρένο της αντιλαϊκής «απελευθέρωσης».

Φωνάζουμε και δεσμευόμαστε ότι το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί, δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή.