Αλμέιδα, ο άνθρωπος που κατάφερε να κάνει τον Μαραντόνα να υποστηρίξει τη Ρίβερ Πλέιτ
Αλμέιδα, ο άνθρωπος που κατάφερε να κάνει τον Μαραντόνα να υποστηρίξει τη Ρίβερ Πλέιτ
Βίωσε τα βάθη του αλκοόλ όταν αποχαιρέτησε το ποδόσφαιρο. Συνέχισε τέσσερα χρόνια αργότερα και υποβιβάστηκε με τη Ρίβερ. Στη συνέχεια ως προπονητής τους επανέφερε στην πρώτη κατηγορία – Μία διαφορετική ιστορία για τον Ματίας Αλμέιδα
Είναι 26 Ιουνίου 2011. Είναι η πιο δυσοίωνη μέρα στα εκατόν δέκα χρόνια ιστορίας του συλλόγου «Μπάντα».
Η ισοπαλία (1-1) εκείνο το απόγευμα στο Μονουμελτάλ κόντρα στην Μπελγκράνο σήμαινε υποβιβασμό για τη Ρίβερ Πλέιτ στη «Νασιονάλ Β», τη δεύτερη κατηγορία του ποδοσφαίρου της Αργεντινής. Κάτι αδιανόητο για έναν σύλλογο με παράδοση, ακολουθία και επιτυχίες της Ρίβερ.
Ο Ματίας Αλμέιδα αποκλεισμένος επειδή δέχθηκε την πέμπτη κίτρινη κάρτα στον πρώτο αγώνα αυτού του τελικού play-out, τον οποίο η Ριβερ έχασε με 0-2, είδε αυτή την απρόβλεπτη και καταστροφική κατάρρευση από τις εξέδρες
Ο Πελάσο έχει ήδη ενημερώσει τον πρόεδρό του Ντάνιελ Πασαρελα πριν από λίγο καιρό ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του σεζόν και οτι αποσύρεται.
Είναι σχεδόν 38 ετών και έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα…
Είναι ο συμβολικός παίκτης, ο πιο αντιπροσωπευτικός, ο πιο χαρισματικός και, σύμφωνα με τους θαυμαστές και τους μυημένους, εξακολουθεί να είναι ο πιο δυνατός, ο πιο ανθεκτικός και πάνω από όλα πάντα ο τελευταίος που τα παρατάει.
Στους «Millionarios» ο Αλμέιδα ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα νέων. Από τότε, στα 15 του, άφησε την οικογένειά του στο Αζούλ, 300 χιλιόμετρα νότια του Μπουένος Άιρες, για να γίνει ποδοσφαιριστής.
Στη Ρίβερ έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα τον Φεβρουάριο του 1992, σε ηλικία 18 ετών, και έπαιξε μέχρι το 1996, πριν μετακομίσει στην Ευρώπη και γίνει ένα από τα πιο δυνατά αμυντικά χαφ στον πλανήτη.
Τα μαύρα χρόνια που ο Αλμειδα σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο
Ο Ματίας επέστρεψε στη Ρίβερ… του, τον Αύγουστο του 2009, όταν ήταν ήδη σχεδόν 36 ετών και κυρίως αφού δεν έπαιζε πλέον ποδόσφαιρο σε επαγγελματικές ομάδες για σχεδόν τέσσερα χρόνια.
Ήταν τέσσερα τρομερά χρόνια για τον Ματίας, ο οποίος έπρεπε να παλέψει ενάντια σε μια ισχυρή καταθλιπτική κατάσταση και προβλήματα εθισμού στο αλκοόλ.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια συνειδητοποιεί ότι του λείπει το ποδόσφαιρο πολύ περισσότερο από όσο μπορούσε να φανταστεί και όταν έρχεται η πρόταση από τον Έντζο Φραντσέσκολι, τον αθλητικό διευθυντή της Ρίβερ, να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο στην αγαπημένη του ομάδα, ο Ματίας κυριολεκτικά ξαναγεννιέται.
Πολλοί, σχεδόν όλοι, το ερμηνεύουν ως την καλοπροαίρετη χειρονομία μιας μεγάλης κοινωνίας που απλώνει το χέρι της σε ένα από τα αγαπημένα της παιδιά που περνά μια στιγμή μεγάλης προσωπικής δυσκολίας.
Και για πολλούς, σχεδόν όλους, θα είναι μια μεγάλη παρεξήγηση.
Ο Ματίας Αλμέιδα εξακολουθεί να είναι ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής και θα συμβάλει καθοριστικά στην επαναφορά της Ρίβερ Πλέιτ σε υψηλές θέσεις στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής χάρη στην ηγεσία, το τρέξιμο και την τακτική του ευφυΐα.
Εκείνη την μέρα όμως, στις 26 Ιουνίου, ο Ματίας δεν είναι στο γήπεδο. Ήταν ο τελευταίος του αγώνας ως ποδοσφαιριστής με τη Ρίβερ.
Αντίθετα, είναι απλώς ένας θεατής, ένας ακόμη φίλαθλος που υποφέρει από έναν υποβιβασμό που έχει μετατραπεί από τον εφιάλτη των προηγούμενων εβδομάδων σε μια ανελέητη πραγματικότητα.
Στο τέλος του αγώνα θα υπάρχει πολύς θυμός και δυστυχώς επίσης πολλή βία από ορισμένους από τους οπαδούς της Ρίβερ, που απλά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτόν τον τεράστιο πόνο.
Το αίσθημα ενοχής που κυριεύει τον πρόεδρο Πασαρέλα, τη διοίκηση, το τεχνικό επιτελείο και ολόκληρη την ομάδα είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο.
Η ιστορία θα τους θυμάται για πάντα ως «αυτοί που υποβιβάσαν την Ρίβερ».
Ο Ματίας θα περάσει εκείνο το βράδυ κλαίγοντας «όπως δεν έκανα ποτέ στη ζωή μου για ποδοσφαιρικό αγώνα», είπε.
Μόνο που ο Ματίας είναι πολεμιστής. Ένας αδάμαστος μαχητής. Είναι ενα λιοντάρι.
Το επόμενο πρωί ο πόνος έχει ήδη μεταμορφωθεί σε κάτι διαφορετικό: έχει γίνει «δίψα για εκδίκηση».
Ο Αλμέιδα θέλει τον πάγκο της Ρίβερ μετά τον υποβιβασμό
Δύο μήνες νωρίτερα, όταν ο Ματίας είχε κοινοποιήσει στον Πασαρέλα την απόφασή του να σταματήσει το ποδόσφαιρο, ο τελευταίος, ένας έξυπνος άνθρωπος με μεγάλη γνώση του ποδοσφαίρου και της Ρίβερ Πλέιτ, του είχε απαντήσει ως εξής: “Ματίας αν ήμουν στη θέση σου, θα έπαιζα τουλάχιστον άλλο ένα εξάμηνο. Αλλά, αν θέλεις πραγματικά να σταματήσεις, σε θέλω στον πάγκο μας”.
Ο Matias Almeyda θυμάται καλά αυτή τη συζήτηση, οπότε σηκώνει το τηλέφωνο.
Ξέρει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και ξέρει πολύ καλά ότι είναι αληθινή τρέλα να αναλαμβάνεις τέτοια εποχή την Ρίβερ. «Ντάνιελ, αν πρόκειται να τα παρατήσεις, να ξέρεις ότι σίγουρα δεν το έχω». Αυτά ήταν τα λόγια του Ματίας σε εκείνο το τηλεφώνημα στον πρόεδρό του. Ο Πασαρέλα τελικά σκέφτηκε… Και όλα να χάσεις και τίποτα, αλλά πραγματικά τίποτα να κερδίσεις.
Ο Ματίας βλέπει μόνο μία πιθανότητα: να επαναφέρει τη Ρίβερ στην κορυφαία κατηγορία της Αργεντινής. Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα ήταν απαράδεκτο: μια πραγματική καταστροφή, πανομοιότυπη, αν όχι χειρότερη, με τον υποβιβασμό.
Θα είναι μια πολύ δύσκολη, πολύ μεγάλη, κουραστική και αγχωτική χρονιά.
Στην επαρχία της Αργεντινής κόντρα σε μικρούς συλλόγους που παίζουν «το ματς της ζωής τους» με τη Ρίβερ, με παίκτες που φτύνουν και την ψυχή τους στον αγωνιστικό χώρο κόντρα στο μεγαθήριο που λέγεται Ριβερ να γνωρίζουν ότι τέτοιον αντίπαλο μάλλον δεν θα ξανά αντιμετωπίσουν ποτέ..Θα υπάρξουν δύσκολες στιγμές…
Ακριβώς 362 ημέρες αργότερα, στις 23 Ιουνίου 2012, χάρη στο τέρμα του Ντέιβιντ Τρεζεγκέ απέναντι στην Αλμιράντε Μπράουν , η Ρίβερ Πλέιτ θα επιστρέψει στην κορυφαία κατηγορία του ποδοσφαίρου της Αργεντινής.
Ο Αλμέιδα, ο ηγέτης που είχε τα πάντα να χάσει και τίποτα να κερδίσει, τα κατάφερε.
Το μήνυμα του Ντιέγκο στον Αλμέιδα
Λίγες ώρες έμειναν για τον αγώνα που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την επιστροφή της Ρίβερ Πλέιτ στην κορυφαία κατηγορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, αυτόν που θα παίξουν οι «εκατομμυριούχοι» απέναντι στην Αλμιράντε Μπράουν στο Monumental.
Αυτό το μήνυμα φτάνει στον Matias Almeyda:
Έμειναν πολύ λίγα μέχρι τον μεγάλο σας τελικό εναντίον της Αλμιράντε και απλώς ζήτησα από τον Θεό να βοηθήσει τη Ρίβερ να κερδίσει αυτόν τον αγώνα.
Ίσως δεν θα με πιστέψετε.
Αλλά αυτό ακριβώς έκανα.
Ας είμαστε ξεκάθαροι.
Αν δεν ήσουν προπονητής της Ρίβερ δεν θα σε ρωτούσα ποτέ, το αντίθετο.
Αντί να δω τον αγώνα της Ριβερ αύριο, θα έβαζα μια παλιά ασπρόμαυρη ταινία στο βίντεο και δεν θα έδινα δεκάρα για το τι συμβαίνει στο Μονουμεντάλ .
Μόνο που είμαι απόλυτα στο πλευρό σου και ελπίζω με όλη μου την καρδιά να τα καταφέρεις φίλε μου.
Όμως, ό,τι και να γίνει, θέλω να σου πω ένα πράγμα: πρέπει να είσαι ήρεμος.
Γιατί ένας αγώνας ή ένα πρωτάθλημα δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα για το ποιος είσαι ως άνθρωπος.
“Πελάδο”, ξέρεις πόσο σε θαυμάζω και πόσο σε αγαπώ.
Σε γνώρισα πραγματικά μόλις πριν από λίγα χρόνια, αλλά αυτό που κατάλαβα για σένα με εντυπωσίασε με απίστευτο τρόπο.
Άνθρωποι σαν εσάς εξαφανίζονται από προσώπου γης.
Άνθρωποι που έχουν μόνο μια λέξη, ένα πρόσωπο.
Άνθρωποι που εκτιμούν την αλήθεια και τη φιλία.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, Ματίας , μέσα από την καρδιά μου.
Πιστέψτε με: Ποτέ μα ποτέ δεν φανταζόμουν να ζητήσω από τον Θεό να βοηθήσει τη Ρίβερ Πλέιτ!
Είναι εντελώς τρελό, αν το καλοσκεφτώ: και, αν συνέβη αυτό, τα εύσημα είναι δικά σας, μόνο δικά σας, querido Pelado .
Υπογραφή: DIEGO ARMANDO MARADONA.
